Manhattan

Ładnie wykonana gra oparta na interakcji, wnikliwej obserwacji planszy, podejmowania decyzji gdzie i ile budować jaką kartą. Na rodzinne i towarzyskie spotkania. Spodoba się i zachwyci wykonaniem kolorowych budynków i mechaniką inwazyjnego grania. A ci, którzy pamiętają ją sprzed lat, zachwycą się nową grafiką i jakością grania, wieżowcami, które pną się ku górze.

Jak gramy?

Na planszy jest 6 zaplanowanych przestrzeni do budowania miast, a w nich 9 miejsc/działek na budynki. Każdy gracz ma w ręku karty, które wskazują miejsce na budynek w którymś mieście. Każdy gracz wybiera najpierw 4-8 dowolnych budynków (w zależności od liczby graczy), którymi będzie budował w rundzie, dowolny 1 z 6 kwadrat działki, kartę z wytypowanym miejscem w mieście (puste albo ze stojącym już budynkiem, by stać się jego właścicielem) i wielkość budynku, następnie buduje.
Jeśli chcemy dołożyć klocek na szczycie budynku innego gracza, liczymy klocki, bo po umieszczeniu go trzeba mieć w nim klocki o łącznej liczbie pięter równej lub wyższej od liczby pięter rywala, którego klocek do tej pory znajdował się na szczycie.
Po wykorzystaniu budynków i zakończeniu rundy, podliczamy punkty, na nowo dobieramy 6 kolejnych budynków, karty, aż do wykorzystania wszystkich (4-6 rund). W każdej kolejnej rundzie ruch rozpoczyna inny gracz, żeby gra była wyrównana.

Jak liczymy punkty?

Ciekawie i w prosty sposób, po każdej rundzie. Każda runda to postawienie przez graczy wybranych budynków (po jednym w każdej kolejce). Punkty otrzymujemy za:
- najwyższy budynek na całej planszy - 3 punkty,
- przewagę budynków w każdej z dzielnicy - 2 punkty,
- za każdy kontrolowany budynek na całej planszy - 1 punkt.

Decydujemy, czy lepiej budować dużo niskich budynków, czy kilka wyższych, czy skupić się na jednym mieście, czy rozbudowywać się w różnych przestrzeniach. Czy grać spokojnie czy bardziej ekspansywnie, zajmując budynki innych graczy (tu dochodzi do dużej interakcji)!!! Obserwujemy ruchy graczy i budynki, które im jeszcze zostały, by jak najlepiej umieścić własny budynek. Reagujemy, żeby inni nie mieli zbyt wielu punktów:) Wygra ten, kto najlepiej zaplanuje swoją ekspansję, kto obserwując świat i terytoria metropolii najlepiej zainwestuje swoje wpływy, które trzyma w ręku.

Uwaga, zasady zmieniają się w zależności od liczby osób: 

- jeśli grają 4 osoby, wybierają po 6 części budynków, grają 4 rundy;

- jeśli grają 3 osoby, wybierają po 4 części budynków w tej samej barwie i grają 6 rund; 

- jeśli grają 2 osoby, wybierają 8 budynków w dwóch różnych kolorach, i nie jest to tak fajna opcja jak przy grze w 3-4 osoby; kontrolujemy dwa kolory budynków i liczymy punkty za oba kolory dla jednego gracza, to trochę uciążliwe. Dodatkowo przy grze na dwie osoby ujawnia się w nas złośliwość przy blokowaniu przeciwnika, a jest mniej tych fajnych emocji, interakcji, które towarzyszą przy grze w 3-4 osoby.

Autor gry otrzymał za "Manhattan" zaszczytny tytuł – Spiel Des Jahres 1994; Årets Spel (Szwecja) Najlepsza gra familijna 1995; Vuoden Perhepeli (Finlandia), Gra roku 1995.

Podsumowując:
Gra zachwyca sprawną taktyką i ciekawie pomyślaną mechaniką. Logiczne starcia i planowanie działań (zarządzania kartami miast) należą do przyjemnych. Rozgrywki są szybkie, dynamiczne, nie am nudy podczas czekania na swój ruch, trzeba cały czas obserwować, co robią inni. Z lekką, ale taką przyjemną nerwowością obserwuje się poczynania innych graczy i czeka na swój moment.
Superprzystępna gra do grania rodzinnie lub towarzysko. Sprawdza się i zachwyca (może nawet w zamian za pociągi:). Gwarantuje moc emocji przy zajmowaniu budynków i kontratakach. I sprawia, że gracze chcą kolejnych starć umysłowych i testowania nowych pomysłów na granie pomimo zażartych wymian uwag i wchodzenia sobie w drogę:).

Manhattan
Andreas Seyfarth
ilustracje: Jacqui Davis, Monika Mucha
wydawnictwo Foxgames, Warszawa 2018
dla 2-4 graczy, wiek 8+
zawartość opakowania: plansza, 45 karty budynków, 96 plastikowych budynków, 4 plastikowe znaczniki graczy, 4 plansze gracza, 1 plastikowy znacznik rundy, instrukcja