Mysie rodziny nie mają łatwo, żyją w napięciu, często muszą zmieniać miejsce zamieszkania, pędzą raczej koczowniczy tryb życia. A to że uda im się gdzieś przetrwać kilka sezonów trzeba zaliczać do wyjątku i wielkiego szczęścia. Myszy lubią mieszkać blisko ludzi, a ludzie raczej nie lubią sąsiedztwa myszy. Chyba że są artystycznymi duszami, nieszkodliwymi dziwakami i zupełnie niepraktycznymi ludźmi. U takich można przetrwać nawet kilka sezonów.
Piękna panna Maryla i artysta Henryk żyją swoim życiem, nie przeszkadza im drapanie, chrapanie ani mysi odór. Rodzina myszy, która zamieszkała w starym kredensie żyje sobie spokojnie wśród niepotrzebnych nikomu rupieci, co więcej powiększa swoją ilość. Żyje według zasad: "być cichutko, brać malutko, sprzątać po sobie i rozum mieć w głowie".
Dopiero gdy najmłodsza myszka okazuje niezwykły talent do chrapania, rodzina mysia zaczyna odczuwać stres. Wszelkie metody oduczania i sposoby na niechrapanie w tym przypadku nie działają. Myszka śpi do góry brzuchem nawet wtedy, gdy w kredensie pojawia się kot. Kot Fufuś! Kot jest tak urażony ignorancją myszki, że ucieka stamtąd jak szalony. "Dostał rozstroju nerwowego, biedaczek! Może już nigdy nie dojść do siebie". Teraz Chrapiszka może chrapać do woli, w dodatku zostaje bohaterką - uratowała całą rodzinę. Dzięki jej ignoranctwu nieprędko pojawi się tu następny kot. W kredensie znów wraca spokój i poczucie niezmąconego bezpieczeństwa. A ilustracje pani Aleksandry Kucharskiej-Cybuch cudownie dodają uroku całej historii. Może ktoś z Was pamięta ten styl z Bajki o szczęściu?
Myszka Chrapiszka
Katarzyna Ewa Kozubska
ilustracje: Aleksandra Kucharska-Cybuch
Agencja Edytorska EZOP, Warszawa 2010
liczba stron: 28
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz