Niby niewidzialne, trochę ukryte, czasem trzeba się do nich dokopać, czasem pojawiają się ot tak, niespodziewanie, by pomóc zobaczyć to, co nieoczywiste i nienamacalne. Smaczny tęczowy lizak, melancholijna muzyka i ciepły kocyk, strach przed dzikim zwierzem, złość krążąca wokół jak chmura deszczowa.
Niewidziątka to niezwykle ważni bohaterowie, ciekawie zobrazowani i ucharakteryzowani, nienachalnie zachęcają do zabawy, wykonania kilku ćwiczeń, uświadomienia sobie ich istnienia, sztuki nazwania ich, pomyślenia o nich, a jednocześnie o swoich emocjach, potrzebach, o tym, co u innych słychać, jaki jest nastrój danego otoczenia. Nie wszystko można zobaczyć oczami, czasem potrzeba innych zmysłów (słuch, węch, dotyk, smak), czasem emocji (radość, nadzieja, wdzięczność, przygnębienie), czasem dziwnego nastroju, albo osobliwego klimatu (na plaży, w lesie, w wielkim mieście), czasem użycia swoich tajemnych supermocy, by iść dalej (rozsądek, odwaga, wytrzymałość).
Jak się dzisiaj czujesz? Jakimi kolorami mógłbyś określić swój nastrój? Co czujesz? Bądź świadomy tego, co się z tobą dzieje, nie podawaj się i patrz w górę, niezależnie od tego, co cię czeka jutro (kartkówka, spotkanie z szefem, trudna rozmowa, zimny wiatr).
Ta książka pobudza wyobraźnię, fajnie porządkuje to, co niewidzialne, podkreśla ważność tego, co tam u nas w środku się dzieje, dlaczego warto zastanawiać się nad nimi, i jak postrzegać i odczytywać otoczenie. To ważna pozycja na rynku książek dla dzieci, nic dziwnego, że znalazła się na liście bestsellerów „New York Timesa”. To, co niewidzialne zostało narysowane i opowiedziane. A swoją drogą, tytuł jest ekstra:), a wielość bohaterów zdumiewająca.
Andy J. Pizza, Sophie Miller, il. Andy J. Pizza, tł. Marta Tychmanowicz
wydawnictwo Babaryba, Warszawa 2023
liczba stron: 48
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz