Idefiks i Nieugięci rozpoczyna się klasycznie, podobnie jak Asterix: "Jest 52 rok p.n.e. Cała Lutecja jest podbita przez Rzymian… Cała? Nie!..." Ale w roli głównych bohaterów jest nie Asterix i Obeliks, a grupa zwierząt dowodzona przez nieustraszonego Idefiksa, która robi dużo zamieszania, by rzymski okupant miał dosyć przebywania w ich krainie.
A co robią zwierzaki? Całkiem zwyczajne akcje, które mają na celu pokazanie rzymskim zwierzętom, że nie są tu mile widziane. Ruch oporu ma się dobrze, jest zgrany, przebiegły i sprytny, bo w jego szeregach działają: Idefiks, jego przyjaciółka Fryga, kocica o znaczącym imieniu Przechera, silny buldog Rygoriks, a także puchacz Nocoloctis i bardzo stary gołąb lutecki Astmatiks. Imiona oczywiście mówią wiele:) Tymczasem czytelnik otrzymuje trzy krótkie opowiadania o tym, jak zwierzęta bronią swojego miasta, jak węszeniem i zaglądaniem wszędzie denerwują rzymskiego wodza Labienusa i jego ulubioną kotkę Monalizę. Zabierają jajo z rzymskiego konwoju, z którego wykluwa się orzeł królewski, który miał się stać symbolem rzymskiej potęgi. Fryga daje się wciągnąć w tresowanie przez przypadkowego przebiegłego Gala, który wykorzystuje ją do kradzieży perfumowanej obroży Monalizy, ale Nieugięci udowadniają, że potrafią działać w grupie, i są uczciwi. A kiedy w mieście staje posąg pana Lutecji Labienusa Wielkiego, zwierzaki powodują jego zniknięcie. Dużo zabawnych sytuacji, kłopotów i rozgardiaszu. A kreska należy do Jeana Bastide'a, którego znamy z Ptysia i Billa.
.JPG)
scen. H. Benedetti, M. Coulon, S. Lecocq, N. Robin, rys. J. Bastis, P. Fenech, tł. Marek Puszczewicz
wydawnictwo Egmont, Warszawa 2023, liczba stron: 72
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz