Wymienię kiepską przyczepę na kompetentnych rodziców

"Nie zdajesz sobie sprawy, jakie masz szczęście..." Oto druga część przygód dowcipnej bohaterki Taluli, którą poznaliśmy w Chcę mieć kota i normalnych rodziców.

Z wakacyjnego dziennika dziewczynki czytelnik dowiaduje się, dlaczego Talula spędza wakacje z rodzicami na tournee i pokazach cyrkowych, a nie tak jak inne dzieci. Oczywiście inni zazdroszczą jej takich wakacji, a ona nie cierpi tego, co ją spotkało. Nie lubi oglądać codzienne tych samych cyrkowych pokazów rodziców, zna je na pamięć, widzi błędy popełniane przez rodziców, męczy ją wspólne życie przez ponad dwa miesiące w ciasnej przyczepie kempingowej, bretońska mżawka i rytuały jazdy, szukania miejsca, przygotowań do kolejnego przedstawienia. Ale musi to zrobić, musi tu być, pomimo tego, że nie podziela pasji swoich rodziców i brata. Dlatego nieudolnie szuka pomysłów, jak by obejść to całe zamieszanie, wysila się na wysłanie kilku listów do mieszkańców Bretanii. Ale zostaje skutecznie nakryta przez rodziców, a wtedy nie ma wyjścia, musi oglądać ich sztuczki, głośno klaskać i dopingować bliskich podczas kolejnych przedstawień.

Z boku mogłoby się wydawać, że takie wakacje to marzenie. Codziennie inne miasto, nowi ludzie, kilometry pokonanych dróg. Ale nie Talula. Ona wolałaby spędzić wakacje z przyjaciółką Adelą, grać w szachy, chodzić na świetlicę i uczyć się angielskiego. Rodzice cyrkowcy są według niej dość specyficzni, trudno z nimi żyć na co dzień (choć tata przestał już grać z nią i jej bratem w grę "co byś wolał/a" po tym, jak dziewczynka zapytała "A ty, wolisz przez całe życie być głupi i szczęśliwy czy przez całe życie być bardzo inteligentny, ale nieszczęśliwy?"), a w przyczepie staje się to jeszcze trudniejsze. Dojrzewanie i szybciej rosnący jeden tylko cycek, nie ratuje jej przed tournee. W dodatku umiera kot Czarnotowidzę, którym opiekowała się Adela. A dziewczynka po obejrzeniu 30 przedstawień dochodzi do smutnego wniosku, że jej rodzice "są kłamcami, codziennie coś udają, wmawiają ludziom, że ich życie jest piękne".

Wymienię kiepską przyczepę na kompetentnych rodziców (fr. Echange caravane pourrie contre parents competents)

Marion Achard, tł. Maria Braunstein

wydawnictwo Muchomor, Warszawa 2021

liczba stron: 80