"Jak pani myśli... myśli pani, że jeśli w kimś jest coś dzikiego, to da się tę dziką część oswoić? Jeśli to jest w jego naturze? Odziedziczone?"
Fragment poznany z podręcznika do języka polskiego sprawił, że zaczęliśmy ją czytać w całości. Przygody lisa Paxa i 12-letniego chłopca, który mierzy się z wielką utratą, tęsknotą, bólem i dzikością serca. Książka zdobyła sporo tytułów w 2016 i 2017 roku (m.in. Najlepsza Książka Roku dla Dzieci portalu Lubimy Czytać, Najlepsza Książka Roku dla Młodzieży i książka na Gwiazdkę portalu Granice). Początkowo trochę mnie dziwiło, bo fabuła bardzo rozległa, opisowa i dłużyła się. Ale potem było coraz lepiej. Aż do zachwytu nad splotem akcji, emocjami, uniwersalnymi przemyśleniami i rozmowami, umiejętnością odnajdowania się bohaterów w nowych rzeczywistościach, pięknem i dzikością Veli, Petera i Paxa oraz odwiedzanych przez nich miejsc.
Tata Petera wbrew swojemu synowi pozbywa się oswojonego lisa, wypuszcza go do lasu i odjeżdża. Petera odwozi do dziadka, sam rusza do wojska ("myślisz, że ktokolwiek w całej historii świata wyruszył na wojnę po niesłusznej stronie?"). Potem stopniowo na przemian autorka poznaje czytelnika z historią Paxa, dzieciństwem Petera. Dwie historie i coraz głębsza znajomość małego liska uratowanego przez chłopca, i dzieciństwo chłopca bez mamy, z surowym gniewnym tatą. Pax powoli uczy się żyć w naturze, między swoimi, zdobywać pożywienie, oddychać wolnością, unikać ludzi, "nie śmierdzieć ludźmi", walczyć z kojotami o Nastroszoną i Chuderlaka. Cały czas pamięta o chłopcu, ma nadzieję, że po niego wróci. Peter ucieka od dziadka, chce pokonać setki kilometrów, by odnaleźć lisa. Po drodze czekają na niego trudności, przeganianie przez ludzi, ukrywanie się, ból, nauka chodzenia o kulach, oswajanie z Volą, samodzielne szukanie odpowiedzi na nurtujące pytania, poczucie, że mimo odległości czuje to samo, co Pax, ogromna mądrość napotkanej kobiety i wzajemne stawianie rozsądnych warunków, by móc spokojnie się rozstać i znaleźć swoje miejsce.
To urzekająca opowieść o trudzie życia, dorastaniu, sztuce szczerości i odwagi, przypominaniu sobie o sobie, odradzaniu się jak feniks z popiołów "choćby nie wiadomo jak trudna była sytuacja", walce i "życiu własnym życiem", wymarzonym uścisku "dającym poczucie bezpieczeństwa i miłości". W powietrzu czuć złowrogie powietrze, ludzi, którzy niosą wojnę, czarne wrony. To także opis zachowań lisów, ich natury, możliwości tworzenia "niezwykłych więzi z człowiekiem", pierwiastka dzikości, który nie zanika. "Świetna historia ukryta w historii wewnątrz historii":)
Sara Pennypacker
ilustracje: Jon Klassen, przekład: Dorota Dziewońska
wydawnictwo IUVI, Kraków 2016
liczba stron: 296
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz