Asiunia

Asiunia, mała dziewczynka w szpiczastym kapturku. Mieszkała w bloku na skraju miasta, w domu, w którym było dużo dzieci, dużo bajek, książek i piosenek. Gdy skończyła się wojna miała 6.5 roku.

Kiedy przyjechali niemieccy żołnierze zabrać mamę Asiuni, ona była już u sąsiadów. W jednym momencie dom pełen ludzi gdzieś się zawieruszył, "bo jest wojna...". Nie ma już domu, nie ma własnego łóżka, piżamy, nie ma bliskich, z którymi spędzała tyle miłych chwil. Dzieci zostały rozdzielone, każde do innego domu. Każde w swoim nowym miejscu rozpoczynało życie od nowa, poznawało innych, a potem musiało zmieniać miejsce i przyzwyczajać się do nowej sytuacji. Asiuni w końcu udało się przenieść do babci, do swoich.

Słyszy bombardowanie, wybuchy, armaty, chowa się do niewielkiego dołku wykopanego w ziemi. Ziemia fruwa w powietrzu. Przychodzą żołnierze, krzyczą "Raus, raus!", "Schnell, schnell!" i wyganiają ich z domu. Słychać ciągle armaty, w  końcu ktoś krzyczy: "Rosjanie przyszli! Rosjanie!". 

Babcia opiekuje się wnuczkami, bracia Asiuni pomagają jak mogą. Żeby mieć co jeść sprzedają bułki i papierosy, odmrażając sobie przy tym ręce, nabawiają się czyraków, wrzodów. Pracowali jak dorośli, a byli przecież dziećmi. Robili wszystko, by przeżyć.

Kiedy przyszła wiosna i zbliżał się koniec wojny, rodzice, którzy przeżyli szukali swoich dzieci. Tata Asiuni też WRÓCIŁ, i zamieszkali na nowo w Warszawie. A Asiunia - Joanna Papuzińska pisze dla nas przepiękne opowiadania. Wzruszająca i piękna literatura faktu dla dzieci i młodzieży.
Ilustracje, plakaty, projekty M. Szymanowicza możecie obejrzeć tutaj albo tutaj.

Joanna Papuzińska
Asiunia
tom drugi z serii "Muzeum Powstania Warszawskiego dla dzieci"
ilustracje: Maciej Szymanowicz
Wydawnictwo Literatura, Łodź 2011
Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa 2011
liczba stron: 48