"Pana Szymona Baumana codziennie można spotkać w parku. W długim płaszczu i czarnym kapeluszu spaceruje asfaltowymi alejkami, a potem zmęczony siada na ławce. Może tak siedzieć godzinami. Ma przymknięte oczy i wygląda, jakby drzemał. Ale on nie śpi i chyba nikt z was nie zgadłby, o czym wtedy myśli... A ja ocalałem, bo miałem pięć wspaniałych mam".
A przemyśleń ma multum. Musi sobie wszystko poukładać w głowie, przezwyciężyć wszystkie złe myśli, zwalczyć złe wspomnienia, odkopać, to co najlepsze. Bo tyle obrazów w jego głowie się przewija, tyle bólu, tyle śmierci najbliższych osób, tyle strzałów, ognia, płaczu, głodu, izolacji getta od świata, noszenia opasek z gwiazdą Dawida, zmian imienia, znieważania i bicia Żydów. Ale też dużo szczęścia, wspomnienia dzieciństwa i zabaw z Dawidem, chwil z siostrą Chaną, z ukochaną i mądrą mamą. A potem umiejętności odnalezienia się w trudnych sytuacjach czasów wojny, akceptacji i pokochania coraz to nowej kolejnej mamy.
Jest też sylwetka Ireny Sendlerowej, "jestem wielka jak chodząca szafa. Ale zanim wyjdę z getta, rozdam wszystko i znowu będę chudziutka". Jej spryt, uśmiech dla wszystkich, rola pracownika do zwalczania chorób zakaźnych w getcie, i nieodłącznie ukryte dla Żydów pod płaszczem lekarstwa, chleb, ubrania. A nade wszystko ogromna miłość, którą obdarowała i uratowała od zagłady 2.5 tysiąca dzieci i dorosłych. Jej dewizą życiową było: "Dopóki będę żyła, zawsze będę mówiła, że najważniejsze na świecie i w życiu jest Dobro". Spośród wszystkich nagród, które potem otrzymała za to niezwyczajne działanie, za najważniejszą uznała medal Sprawiedliwy wśród Narodów z dewizą "Kto ratuje jedno życie- ratuje cały świat".
Książka wzrusza, chyba szczególnie tych, w których jest choć odrobina miłości do dziecka:) Po namiastkę ilustracji odsyłam tutaj. Zajrzyjcie koniecznie.
Wszystkie moje mamyRenata Piątkowska
ilustracje: Maciej Szymanowicz
Wydawnictwo Literatura, Łódź 2013
liczba stron: 48
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz