Powrót na Litwę

Zdarzyło się nam zachwycać intensywną zielenią przyrody Litwy, czystością jezior, uroczymi pagórkami, cudnie płynącą rzeką. Wróciliśmy tam po raz kolejny, odwiedzić stare znajome miejsca, na nowo spokojnie poczuć ten klimat, zachwycić prostotą, pouśmiechać do hiszpańskich pomysłów, odpowiedzieć na dziecięce potrzeby. Podróżowanie z dziećmi bywa może czasem wyczerpujące, ale i zdecydowanie lepiej smakuje. To one mają frajdę z huśtania, moczenia stóp w strumyku czy rzece, zbierania polnych kwiatów, smakowania lodów, podziwiania chmur czy tęczy. To od nich można się uczyć zachwytu nad tym, co proste i najpiękniejsze.

1. Jezioro Dusia na krótki odpoczynek po trasie z Polski. 

2. Druskieniki (lit. Druskininkai) położone nad rzeką Niemen, nad którą można przejechać gondolą.

3. Merecz (lit. Merkinė) i rozlewiska rzeki Niemen na południowym zachodzie Litwy. Ze wzgórzem zamkowym, wieżą ponad koronami drzew, tyrolką gdzieś pomiędzy sosnami. 

4. Spacer po Wilnie - stolicy kraju i zarazem największym mieście Litwy. Cudowny obraz i sanktuarium MB Ostrobramskiej, sanktuarium Miłosierdzia z obrazem namalowanym wg wskazówek św. Faustyny, biała bazylika z grobami książąt i królów litewskich i polskich. Zaznaczony punkt, gdzie rozpoczął się "łańcuch Bałtycki". 23 sierpnia 1989 roku od Wilna do Tallina utworzony został łańcuch ludzkich rąk, który połączył stolice trzech republik sowieckich, stał się referendum i głosem o niepodległość. Ulica Literatów z tabliczkami znanych postaci literatury upamiętniającymi ich twórczość.

Miejsce twórczej swobody - Republika Zarzecza (Użupis), która powstała w 1998 roku w litewski Dzień Żartu, czyli 1 kwietnia. Ma własny parlament z prezydentem na czele, walutę oraz konstytucję, hymn, a także narodową telewizję, flagę na każdą porę roku:). Jej obywatelem może zostać każdy, kto sam narysuje sobie dowód osobisty, i wtedy ma obowiązek choć raz w życiu odwiedzić swoją ojczyznę.

5. Kopce w dawnej stolicy Litwy - Kierniawach (lit. Kernave), zwane litewską Troją. Z widokiem na rzekę Willię. Z odrestaurowanym fragmentem średniowiecznego miasta z XIII i XIV wieku w interaktywnym muzeum archeologii i historii.

6. Muzeum etnokosmologiczne położone ok. 60 km od Wilna niedaleko miasteczka Moletai. Ekstra przewodnik, mnóstwo ciekawostek ze świata etnografii, kosmologii, kultury i historii. 

 

7. Troki - druga po Kierniawach dawna stolica Litwy. Uroczy deptak nad jeziorem, zamek z czerwonej cegły (dawna rezydencja wielkich książąt litewskich, polityczne i kulturalne centrum; tu przechowywany był ważny dokument państwowy - Metryka Litewska oraz skarb państwa; zbudowany w XV wieku uważany jest za arcydzieło średniowiecznej architektury obronnej), unoszące się nad miastem balony, kuszące zapachy z wielokulturowej kuchni (obecność Karaimów i ich kibiny i urocze drewniane domy, Tatarów, Polaków bardzo widoczna).

8. Spacer w koronach drzew w Oniksztach (lit. Anykščiai) i drugi największy kamień na Litwie o nazwie Puntukas, który przywędrował z Finlandii podczas zlodowacenia około 20 tys. lat temu. Waży 265 ton, czyli tyle co 66 dorosłych słoni:). Nowy most nad rzeką Świętą.

9. Kiejdany (lit. Kėdainiai). Tu tylko na chwilę, żeby zjeść ciasteczka w kawiarni czy pyszny obiad między jedną ulewą a drugą. Dawna osada rybacka powstała w XIV wieku. Kojarzy się z Potopem H. Sienkiewicza, gdzie siedzibę miał tu Janusz Radziwiłł, pokazany jako zdrajca, który chciał sprzedać Rzeczpospolitą. Dla Litwinów to ważny bohater, który pomógł usamodzielnić się krajowi. Na placu stoi jego pomnik. Świetnie prezentują się też ratusz z XVII wieku, domy burmistrza, osadników szkockich i inne kamienice z XVII-XIX w.

10. Spacer po Kownie. Pokaz lotniczy, baszta, pomnik Pogoni łączący Litwinów niezależnie od poglądów i miejsca zamieszkania. Widok na miasto z dachu budynku, gdzie mieszkaliśmy przez chwilę.

 

11. Skansen w Rumszyszkach (lit. Lietuvos etnografijos muziejus) z kilkoma spokojnymi krainami do odwiedzenia, pospacerowania, zabawy starymi drewnianymi zabawkami. Największe muzeum etnograficzne w Europie (195 ha) z malowniczymi chatami, budynkami gospodarskimi, wiatrakiem, karczmą. Wszystkie regiony kraju i architektura w jednym miejscu.

 

12. I na koniec Szawle (lit. Šiauliai) i Góra Krzyży. Zwyczaj ustawiania krzyży na wzgórzu sięga końca XIX wieku (po upadku powstania listopadowego w 1831 roku) w intencji nadziei, przyszłości, jako symbole zadumy, wiary bądź jako wota dziękczynne. Miejsce wielokrotnie niszczone za czasów rządów sowieckich, dziś mieści tysiące krzyży, myśli, modlitw.