Nie oceniaj człowieka po wyglądzie. Spróbuj poznać, żeby wiedzieć, włóż w to odrobinę emocji, zainteresowania, zwłaszcza kiedy w społeczności pojawia się ktoś nowy.
Nowy chłopiec w kolorowym szaliku budzi ciekawość innych dzieci. Przyjechał z Warszawy na wieś Dąbrówko, nie integruje się, jest cichy, zamknięty, może nieufny czy przestraszony, trochę niepozorny. Wyróżnia się wśród innych, rozkłada kurtkę na ziemię, żeby usiąść. Nie robi nic na pokaz. A nocą wychodzi do lasu i obserwuje przyrodę. Ze względu na różnice koledzy podchodzą do niego z kpinami, kąśliwymi uwagami, porównaniami czy komentarzami stawianymi na wyrost. Dopiero kiedy Pieszczoch znika, w ich głowach budzi się refleksja, że może nie końca jest tak, jak oni myśleli, że krzywdzili go swoim zachowaniem. Że znikał nie tylko fizycznie, ale stał się "niemal przezroczysty". I nie miał im za złe, że nazwali go Pieszczochem.
Drugie opowiadanie dzieje się w mieście. Tam w szkole zjawia się Michał, który pochodzi ze wsi. Też nie jest mu łatwo wejść w nowe otoczenie. Wielka szkoła, nowe wyzwania, nowi koledzy. Czy znajdzie się jakaś pokrewna istota o wrażliwym usposobieniu?
To opowieść o problemach, które się dzieją, kiedy ma się 12 czy trochę więcej lat. O dziwnym samopoczuciu jak "gumofilce przy lakierkach". Do czytania i rozmowy. Do przemyśleń, co jest dobre a co złe, jakie postawy ułatwiają otwarcie się na innych i zrozumienie ich położenia. Czym jest zwyczajna życzliwość. Ale i jaka jest rola szkoły, nauczycieli w kierowaniu grupą wobec nowej osoby. O tym, że łatwo jest oceniać innych, nie raz sprawiając przykrość.
Barbara Kosmowska
wydawnictwo Literatura, seria To Lubię, Łódź 2014
liczba stron: 120
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz