Jak miło spotkać się znów z klasyczną baśnią, solidnie wydaną, w oryginalnym stylu zilustrowaną. Tym razem dziewczyny w roli głównej: Kopciuszek i Królewna Śnieżka, ich losy opisane przez Gabrielę Mistral, a na polski tłumaczone przez Krystynę Rodowską.
Mamy "biednego Kopciuszka, co przy palenisku się trudzi" ze srogą macochą i bezlitosnymi siostrami (jakże dobrze graficznie oddano ich charaktery), 4 szczurki do pomocy. Ciężko pracuje dziewczyna, usługuje siostrom, edukuje je w tańcu, zakłada buty. Okrutny los nie szczędzi sieroty. Kiedy zostaje sama w domu płacze "córka Kopciu i sadzy". I wtedy pojawia się chrzestna, która potrafi wynagrodzić jej dobre serce. Ubiera ją w złoto, amarant i szkarłat.
I już spotykają się ich gorące dłonie, i "tańczą wśród wszystkich, lekko jak dwa płomienie".
Autorka nawiązuje tu do baśni Ch. Perraulta (podwójny bal), do estetyki baroku (brokaty czerwone, karoca z masy perłowej), do chrześcijańskich wartości (kto się uniży, będzie wywyższony). Stosuje bogate, wyszukane słownictwo, które raczej do dojrzałego odbiorcy. Wyczuwalna bliskość natury, otwarty umysł na doświadczenia i kultury. Utwór został opublikowany po raz pierwszy w 1926 roku. Nie jest to łatwa proza.
KopciuszekGabriela Mistral
ilustracje: Bernardita Ojeda
tłumaczenie: Krystyna Rodowska
wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa 2017
liczba stron: 32
W książce pt. "Królewna Śnieżka u krasnoludków" mamy
okrojoną wersję baśni. Jest to scena spotkania pięknej Śnieżki z krasnoludkami, napisana ponad 90 lat temu na podstawie baśni Grimm przez chilijską noblistkę.
"Macosze uciekła, myśliwy niósł ją na ramieniu", a potem dotarła do domku "jakby zaklętego, od wieków zamarłego", na stole siedem talerzy, siedem bukietów, w sypialni siedem łóżek, delikatnych jak biała "śmietanka wielkości jaśminu płatka", i "błogi spokój, niczym we śnie otula wszystko, dom cały". Nie sposób tu nie zostać, nie zauroczyć się jego słodyczą, nawet jeśli "serce ze strachu drży całe". Krasnale przyjmują "dziewuszkę" gościnnie, śpiewają jej, opowiadają, zachwycają się nią, a ona tuli je wszystkie do siebie.
"Macosze uciekła, myśliwy niósł ją na ramieniu", a potem dotarła do domku "jakby zaklętego, od wieków zamarłego", na stole siedem talerzy, siedem bukietów, w sypialni siedem łóżek, delikatnych jak biała "śmietanka wielkości jaśminu płatka", i "błogi spokój, niczym we śnie otula wszystko, dom cały". Nie sposób tu nie zostać, nie zauroczyć się jego słodyczą, nawet jeśli "serce ze strachu drży całe". Krasnale przyjmują "dziewuszkę" gościnnie, śpiewają jej, opowiadają, zachwycają się nią, a ona tuli je wszystkie do siebie.
Nie ma tu dramatycznych scen, jest Śnieżka i "malutcy jak migdały" Krasnoludki. Jest historia spotkania i zachwytu. Ilustracje dość specyficzne w obu przypadkach, przyjrzyjcie się sami:)
Gabriela Mistral
ilustracje: Carles Ballesteros
wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa 2017
liczba stron: 32
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz