Ja nie chcę iść spać

"Ja nie chcę iść spać" - każdego wieczoru to zdanie wydobywa się się z ust pięcioletniego chłopca. Lasse ma przecież tak dużo do zrobienia, musi sprawdzić czy dziura w skarpetce się nie powiększa, narysować ludzika, zbudować garaż dla samochodu, schować się. A mamie już brakuje cierpliwości, już jest tym zmęczona. Chwyta więc syna, rozbiera i kładzie do łóżka.

Lasse ma sąsiadkę, ciocię Lotten. To ona daje mu magiczne okulary, przez które bacznie obserwuje jak zwierzęta spędzają wieczór i układają się do snu. Obserwuje zabawy misiów i całej grupy królików, pierwsze próby latania pisklaków, zawody wiewiórek w układaniu się do snu. Niezwykłe okulary uświadamiają chłopcu, że "wszystkie dzieci wieczorem muszą iść spać." Jak bardzo mama jest zdziwiona, gdy tego wieczoru nie musi mówić synowi, że już pora spać. Bo Lasse zrozumiał, że najwyższy czas samemu podjąć to wyzwanie, cichutko się umyć, przebrać, zasnąć, by nabrać sił na kolejny dzień.

To bardzo pięknie opowiedziana (przez mistrzynię słowa i wyobraźni A. Lindgren) i zilustrowana (przez Ilon Wikland) książka obrazkowa, doskonała do wieczornego czytania. W dodatku (co nie zdarza się często u tej autorki) bohaterami są tu w dużej mierze zwierzęta.

Ja nie chcę iść spać
tytuł szwedzkiego oryginału: Jag vill inte gå och lägga mig
Astrid Lindgren
ilustracje: Ilon Wikland
wydawnictwo Zakamarki, Poznań 2009
liczba stron: 28