To historia o pokonywaniu swojej tremy przed występem, o radzeniu
sobie z nieśmiałością przez sześcioletniego chłopca. To także wspaniale
opowiedziane słowami relacje braci, wspólne śpiewanie, dobra
zabawa i wzajemne wspieranie.
Starszy
brat śpiewa młodszemu piosenki, bawi się z nim w potwora, wymyśla
rymowanki, którymi rozbawia brata do rozpuku. Dla bliskich śpiewa
najlepiej na świecie. Ale przed dużą publicznością nie chce występować, i
twierdzi, że nie da rady. Wyrozumiała nauczycielka wyznacza mu rolę powiedzenia ostatniego zdania na pożegnanie po
zakończeniu sztuki. Za przebranie do przedstawienia posłuży chłopcu strój
kreta. Codzienne ćwiczenia śpiewania i przedstawienia miało zakończyć
jedno zdanie chłopca: "To była wesoła piosenka, ale to już koniec".
Ostatniego
dnia przed właściwym występem, kiedy chłopiec miał wypowiedzieć to
zdanie, dopadła go straszna trema i zamiast powiedzieć wybełkotał je
szybko, cicho i niewyraźnie. Pani udzieliła mu ostatnich wskazówek. Całą
noc chłopiec miotał się, przeżywał najgorsze koszmary i przewidywał
katastroficzne scenariusze, płakał, a rano z bólem brzucha poczłapał do
szkoły.
Na scenie serce waliło mu jak szalone, sala była
przepełniona gośćmi, szeptami i śmiechami. Kurtyna poszła w górę,
błyskały flesze aparatów. Wszystkim bardzo dobrze szło przedstawianie.
A
co z chłopcem? Ma być jakimś kretem wychylającym się z kopca, co ma
powiedzieć wtedy? Może lepiej uciec stamtąd i na zawsze pozostać kretem,
który ukrywa się przed wszystkimi? Na szczęście w porę
pojawia się młodszy brat, rozbawia go i podbudowuje odwagę: "Jesteś
najlepszy. Śpiewaj, śpiewaj!" i wychodzi razem z nim na scenę.... Jak skończyła się ta opowieść? Domyślcie się sami. Brat śpiewa przecież najlepiej na świecie. A po przedstawieniu na pewno były oklaski i tort.
To
odpowiednia książka dla dzieci, które borykają się ze strachem przed
wystąpieniami publicznymi, unikają ludzi, nie wierzą w swoje
możliwości. Ilustracje Evy Eriksson (tej, która zilustrowała m.in. "Żegnaj panie Muffinie") są tutaj delikatne, ciepłe, kolorowe, pastelowe. Polecam.
Kret sam na scenie
Ulf Nilsson
il. Eva Eriksson
EneDueRabe 2013
liczba stron: 32
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz