Hedwiga i lato ze Sznyclem

"Dziadek pokazuje łyżkę wiszącą koło drzwi. Próbuje się śmiać, ale jego oczy błyszczą. Jakoś się skurczył, mimo że przecież jest wysoki. Tak jakby uszło z niego powietrze." Trudno jest mówić o śmierci, jeszcze trudniej ujmować ja w słowa i rozumieć dzieciom. Choroba czy śmierć to zagadnienia tak odległe, kiedy toczy się zwykłe codzienne życie. I jednocześnie tak trudne i niezrozumiałe, kiedy zaczynają nas dotykać.

Tytułowa bohaterka książki - rezolutna dziewczyna o imieniu Hedwiga doświadcza smutku dziadka z powodu choroby i śmierci babci. Czy bardzo to na nią wpływa? Nie, bo ona jako dziecko nie ma pojęcia o procesie, który trwa. Ona pamięta zupę plujkę babci, na podstawie jej znajomości robi nawet ciasto plujkę, pamięta kolekcję żołnierzyków, która bardzo się jej podoba, i chciałaby ją mieć dla siebie. Udaje jej się przywrócić uśmiech chorej babci, kiedy pisze do niej krótki "wzruszający list" i dołącza rysunek. Musi nauczyć się zrozumieć, że to, co powiedziała babcia, będąc w ciężkim stanie, niekoniecznie będzie pamiętała, kiedy wróci do lepszej formy. Wydaje jej się, że odkryła tajemnicę znikania babci i jej ucieczkę do Włoch.

Sznycel to 9-letni chłopiec, który jest tu od niedawna i skutecznie rozwiewa wakacyjną nudę. Razem z tatą w zabawny sposób uczą się zaradności i życia na działce (nie umie rozpalić ognia, podgrzać wody ze studni, ugotować obiadu). Hedwiga poznaje Sznycla, który ma zwariowane pomysły na działanie. Razem przeżywają sporo przygód, m.in. chcą złapać winowajcę, tajemniczego sąsiada Hogmana, na gorącym uczynku. Tracą przy tym wyniesiony z domu ukradkiem aparat fotograficzny. Boją się do niego iść, bo uważają go za dręczyciela zwierząt, narkomana i niebezpiecznego dziwaka, który zjada robaki i ślimaki.

Przygody Sznycla i Hedwigi są dość zwariowane, autorka odkrywa całe ich bogactwo wnętrz, odczuć, strachów i dziecięcej wyobraźni. Pokazuje ich proces myślenia i uczenia się samodzielnego radzenia z zaistniałymi problemami. Sznycel jest dla Hedwigi trochę nietypowym chłopcem, ale podoba jej się, że zawsze ma w głowie plan działania, odważnie próbuje wychodzić z trudnych sytuacji, że skutecznie zabija wakacyjną nudę. W końcu nawet zgadza się, by mówił o niej, jak o swojej dziewczynie... W międzyczasie poznajemy historie miłości babci, dziadka i jej wcześniejszego adoratora zwanego Siedem Zadków, powód rozstania rodziców Sznycla, problem otyłości jego mamy i niechęć do wsi nowej dziewczyny taty.

Dzieje się sporo. Frida Nillson nie traktuje śmierci, choroby, miłości i nienawiści, tematu narkotyków czy otyłości jako tematów tabu. Osadza w nich młodych bohaterów, pokazuje ich odczucia, emocje, zmagania, traktuje ich na równi z dorosłymi. Serwuje przy tym solidną porcję rozrywki i przewrotnego humoru młodemu i dorosłemu czytelnikowi. To już trzeci tom przygód Hedwigi (1, 2), który czyta się z wielką przyjemnością i uśmiechem.

Hedwiga i lato ze Sznyclem

tytuł szwedzkiego oryginału: Hedvig och sommaren med Steken

Frida Nilsson

ilustracje: Anke Kuhl

przekład: Barbara Gawryluk

wydawnictwo Dwie Siostry, Warszawa 2019

liczba stron: 216