Nieśmiała Selma zmienia klasę. Nowi uczniowie w 2b, nauczyciele, otoczenie, dojmująca samotność i smutek. Nic nie wskazuje na to, by ukrywający się ptak przestał ją dziobać. A jednak. Ptak wyfruwa z niej, stopniowo przestaje ją krytykować, daje o sobie zapominać. Czasem po prostu zostaje w domu, kiedy Selma wychodzi, albo ukrywa się gdzieś w doniczce czy pod kurtką. Coraz częściej milczy, nie krytykuje jak dawniej.
A Selma pomimo oporów i trudności
w odnajdowaniu się między ludźmi, zdobywa się na to, by powiedzieć
głośno, kiedy coś jej nie odpowiada. Znajduje sposoby na smutek i
samotność (pisze listy, wyjeżdża do dziadków), choć ostrożnie, to i
odważnie wchodzi w nową relację, kiedy wyczuwa w Fabianie bratnią duszę.
Teraz jest trochę łatwiej. W pamięci ma nieodzowną Sznurówkę (więcej o ich przyjaźni w Sznurówka, ptak i ja), która
odwiedza ją czasem, dziadków, do których chętnie płynie na wyspę, i
Fabiana, którego dopiero poznaje, oswaja i dzieli z nim jego pasje. Bo Fabian
traktuje ją normalnie, jak równą sobie, a jego mama objaśnia mu świat i
nie kreuje uprzedzeń. Dzięki temu Selma nie boi się powiedzieć mu o
sobie, swoim ptaku, ale nie o takim zwierzaku, jakie on zna i ma w domu.
"Aha, więc to taki ptak... słyszałem o nich... gdzieś czytałem".
Dzięki
nowo poznanej dziewczynce Andżelice Selma wie już, że czasem "słowa same w
sobie nie są złe, ale sposób, w jaki je wypowiada" mogą jednak ranić,
sprawiać przykrość, powodować jakiś niesmak, niechęć do drugiej osoby.
Przeciwstawia się i broni siebie, kiedy nowo poznana osoba mówi o niej,
że jest dziwna. Poza tym Selma
dowiaduje się w końcu, dlaczego jej mama ostatnio bywa tak zmęczona,
dlaczego częściej spędza czas w domu na kanapie, dlaczego chowa pod kocem lody.
Autorka pokazuje nam namiastkę szwedzkiego
sposobu nauczania: dzielenie dzieci na grupy, wybór zagadnienia z listy,
wspólnie opracowywanie materiałów w bibliotece szkolnej i w domu,
opowiadanie na forum klasy o zagadnieniu w sposób fascynujący, by
zaciekawić i dostarczyć wielu informacji, z
zaangażowaniem opowiedzieć innym, aby się dobrze słuchało.
Te
relacje Selmy, nowo poznane osoby, nowa sytuacja w domu, ucieczka kłującego i krytykującego ptaka
z wnętrza, wskazują, że rośnie nam coraz odważniejsza i
pełniejsza bohaterka, bogatsza w relacje międzyludzkie, emocje,
pozytywne doświadczenia. Udowadnia też, że "można mieć więcej
najlepszych przyjaciół", więcej sekretów, wspólnych pasji i osób do
przytulania. Okazywanej troski wobec pojawiających się w otoczeniu
zwierząt, że one pomagają uczyć się okazywania troski. Selma potrafi
upomnieć się prawdy od rodziców, czasu, który gdzieś im przeciekał
między palcami i odnowić przygasłą relację, nieznaną dotąd i zupełnie
nową dla 9-letniego dziecka.
tytuł szwedzkiego oryginału: En fisk som heter Fabian
Ellen Karlsson
ilustracje: Eva Lindström
wydawnictwo Zakamarki, Poznań 2019
liczba stron: 152
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz