"Ilekroć proponowałam Iris nowe zajęcie, Thula brała się do niego pierwsza, narzucając kierunek i pokazując, że zmiana jest czymś dobrym, i że nowe wrażenia oraz doświadczenia mogą być niezłą zabawą".
Historia
tej rodziny zaczyna się cudownie, romantycznie, z dużą dawką wolności i
fascynacji światem. Wyśniona. I w tak sielskim klimacie pozostaje do końca. Pomimo
trudności, załamań, napotykanych kłopotów. To pasja życia, która
fascynuje i nastraja czytelnika pozytywnie. To dzień po
dniu opowiedziana historia miłości do niedostępnego świata dziecka.
Wnikliwe studium obserwacji dziecka. Odkrywanie i szukanie
nowych dróg. Dawanie z siebie wszystkiego. Stosowanie różnorodnych pomysłów i metod działania. I ważne słowo: JESZCZE czegoś nie umiesz, które tak zmienia postać rzeczy wobec każdego człowieka. Bo
jeśli jest właściwe wsparcie, oddanie, poświęcony czas, zauważanie mocnych stron,
to wiele można zmienić, rozwinąć. Nawet to, co wydawałoby sie
nieosiągalne. Pokonywanie kolejnych kroków, żmudne zdobywanie umiejętności. Radość z pierwszego kroku, słowa, podania ręki, pozostania obok, a potem z zamiłowania i talentu malarskiego ("Mogła bazgrać całymi godzinami kółka i zawijasy") i muzycznego, które tak wyraźnie dodały Iris wiary w siebie,
poprawiły jej zdolności komunikacyjne.
Przyjaźń z delikatną i jednocześnie silną, mądrą Thulą, która staje się przewodniczką i wspaniałą towarzyszką życia. Dostosowanie świata do dziecka, stworzenie idealnych warunków do rozwoju, by "powoli ale stale poruszać się naprzód". W polskiej rzeczywistości wydaje się tak mało prawdopodobne. Arabella rozkochana jest w Iris maksymalnie, z ogromną pasją, zaangażowaniem, uwagą obserwuje córkę, jej kolejne kroki. Mądrze kieruje, naprowadza, daje impulsy do działania. Jest pomysłowa, bardzo zaradna, wspiera tak jak potrafi najlepiej. Metody wprowadzane przez specjalistów okazały się niczym w porównaniu z jej wyczuciem i podejściem indywidualnym wobec córki. Samodzielna jej praca podparta wiedzą specjalistów okazała się o wiele skuteczniejsza od utartych schematów. Tata P-J, to dla mnie ideał cierpliwości i ekspert od ugładzania świata, wszystko będzie dobrze (po 3 latach doczekał się wyraźnego uścisku i akceptacji przez swoje dziecko!). Razem tworzą idealne miejsce dla swojego dziecka, nie licząc kosztów, nie użalając się nad własnym losem. Każdy drobny sukces to dla nich ogrom szczęścia.
Przyjaźń z delikatną i jednocześnie silną, mądrą Thulą, która staje się przewodniczką i wspaniałą towarzyszką życia. Dostosowanie świata do dziecka, stworzenie idealnych warunków do rozwoju, by "powoli ale stale poruszać się naprzód". W polskiej rzeczywistości wydaje się tak mało prawdopodobne. Arabella rozkochana jest w Iris maksymalnie, z ogromną pasją, zaangażowaniem, uwagą obserwuje córkę, jej kolejne kroki. Mądrze kieruje, naprowadza, daje impulsy do działania. Jest pomysłowa, bardzo zaradna, wspiera tak jak potrafi najlepiej. Metody wprowadzane przez specjalistów okazały się niczym w porównaniu z jej wyczuciem i podejściem indywidualnym wobec córki. Samodzielna jej praca podparta wiedzą specjalistów okazała się o wiele skuteczniejsza od utartych schematów. Tata P-J, to dla mnie ideał cierpliwości i ekspert od ugładzania świata, wszystko będzie dobrze (po 3 latach doczekał się wyraźnego uścisku i akceptacji przez swoje dziecko!). Razem tworzą idealne miejsce dla swojego dziecka, nie licząc kosztów, nie użalając się nad własnym losem. Każdy drobny sukces to dla nich ogrom szczęścia.
Historia rodziny, rozwoju Iris z głębokim autyzmem opowiedziana jest
pozytywnie i bardzo dokładnie. Porusza serce. Wydanie z delikatną
grafiką Alice Tait i wieloma zdjęciami Iris, Thuli, całej rodziny, zdobienia rozdziałów,
wyróżnione listy mamy do córki z przełomowych momentów, umilają odbiór. Polecam!
"Tańczące słońce", dzieło Iris zaczerpnęłam ze strony https://irisgracepainting.com/paintings/, na której możecie obejrzeć jej wyrażanie siebie w nurcie impresjonizmu.
Opowieść o małej dziewczynce i jej wyjątkowej kotce
Arabella Carter-Johnson
ilustracje: Alice Tait
wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa 2016
liczba stron: 320
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz