Grobowiec w Sewilli. Podróż przez Hiszpanię u progu wojny domowej

Lubię styl Normana Lewisa, brytyjskiego reportera, autora powieści i książek podróżnicznych. Lubię, kiedy opisuje miejsca, w których miałam przyjemność być, albo o których pokątnie marzę. Lubię, kiedy ubiera własne (i moje) odczucia w słowa i przenosi mimowolnie tam daleko.

Hiszpania to pierwszy azyl autora, a w życiu naznaczonym pasją dalekich podróży to miejsce, do którego wracał najczęściej i tu się odnajdywał, pomieszkiwał, przecierał szlaki, był świadkiem zdarzeń, które z pasją opisywał. Książka jest "opowieścią o powrocie do punktu wyjścia..., powtórne przeżycie" kraju, który pokochał na zawsze (nawet w tak późnej jesieni życia) od czasu, kiedy "poznawanie świata miało upajający smak nowości".

To powrót do czasów stanu wyjątkowego, czasów silnych wpływów partii komunistycznych, kiedy ludzie żyli skromnie, dość samotnie, uważnie (dokładnie śledzili ruchy i poczynania turystów broniąc się mentalnie przed najeźdźcami), w białych miastach hiszpańskich i kamiennych spokojnych wioskach. Niezapomiane krajobrazy, widoki, roślinność i architektura, która zapiera dech w piersiach. Kolejne odwiedzane miejsca w Hiszpanii (potem też i Portugalii), ślimacza jazda pociągiem czy autobusem, piesze wędrówki, spotkania z ludźmi. Klimat kafejek i herbaciarni (cudownych do dziś), widowiska z bykami. To wspomnienia pierwszych strzałów przed wojną, wybuchu granatów, strajków, zamieszek, strachu ludzi, paniki. Groźba wojny i perspektywa narodowej tragedii wyczuwana od zwyłych ludzi. W końcu całościowe totalne zanurzenie w tej zachodniej, dobrze rozumianej cywilizacji. Piękno. Wdzięk. Zapał Lewisa do odkrywania (ze szwagrem Eugene Corvają) miejsc, prowadzi ich przez Pampelunę, Saragossę, Madryd, Salamankę, Porto, aż do celu: Sewilli. I znów potwierdza się tu zdanie, że nie cel się liczy, ale droga. Jak na hiszpańskim camino:)

Grobowiec w Sewilli. Podróż przez Hiszpanię u progu wojny domowej
Norman Lewis
wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2013
liczba stron: 144