W głowie się nie mieści. Przewodnik

Emocje czuwają przy panelu sterowania. W centrum dowodzenia walczą o wygraną: Radość, Smutek, Strach, Gniew i Odraza. Umysł jedenastoletniej dziewczynki poznajemy od podszewki, widzimy jak w jej głowie zmieniają się stany emocjonalne. Moment psychologiczny tej bajki jest przez krytyków wysoko punktowany. Na takich bohaterach właśnie zależy współczesnemu pokoleniu, taka tematyka mocno wpisuje się w pamięci, wypełnia lukę nieznanej dotąd w filmach (produkcji amerykańskiej, bo w japońskiej istnieją od jakiegoś czasu) dla dzieci kategorii, jaką są emocje dorastającego dziecka. 

Riley ma 11 lat, pogodnie usposobioną mamę i odpowiedzialnego tatę. Dzięki rodzicom dziewczynka ma radosne dzieciństwo, miłe wspomnienia i dobry bagaż emocjonalny. W jej głowie nieustannie wre praca, pamięć krótkotrwała i długotrwała, złomowisko wspomnień, fundamenty, ożywające wspomnienia z dzieciństwa. Mieszanka uczuć, i wielki tryumf Gniewu, kiedy pojawiają się kłopoty, dziewczynka przeżywa wręcz dramat w nowej szkole, a potem coś się burzy między nią a rodzicami. Przeprowadzka do nowego miasta stała się niełatwa, nowy dom jest daleki od marzeń, meble nie dotarły w odpowiednim czasie, dziewczynka musi spać na podłodze. W dodatku mama wymaga od niej, by stała się bardziej odpowiedzialna za siebie, bardziej decyzyjna. Dziewczynka nie jest w stanie unieść takiego ciężaru, przestaje czuć się bezpieczna w swoim domu. Ona nadal potrzebuje sztywnych reguł, by czuć się w rodzinie dobrze. Te ramy gdzieś zostały zachwiane. Wyspy osobowości ulegają rozpadowi, wydaje jej się, że nie znajdzie oparcia w rodzinie ani przyjaciółce, jej szczerość upada (zabiera kartę kredytową z domu), pasja gry w hokeja się kończy z chwilą utraty szansy na wejście do ekipy. Dramat nastolatki jest ogromny. Radość, która do tej pory dowodziła przy panelu sterowniczym musi podjąć szybką akcję i ratować dziewczynkę. W końcu dorastanie to niełatwe zadanie, każda błahostka może przyprawić o płacz lub gniew, centrala musi koniecznie ulec odnowie, emocje muszą dostosować się do dorastającej osobowości, a osobowość musi się nauczyć nimi operować w taki sposób, żeby siebie i innych nie krzywdzić. Dojrzałość polega na rozumieniu emocji, właściwym ich kierowaniu, sterowaniu, robienia z nimi użytku, dopuszcznia ich we właściwym czasie i miejscu. Budowanie zrębów własnej osobowości (wyspy są świetnie pokazane) to nie lada wyzwanie.

To dobrze zobrazowany stan umysłu dorastającej dziewczynki, w której mali czytelnicy mogą odnaleźć cząstkę siebie, zrozumieć dlaczego czasem rządzi nimi gniew, innym razem strach czy odraza. Nazywanie emocji i mówienie o nich to zadanie dla każdego, żeby móc poruszać się między ludźmi. Film (na podstawie którego powstała ta książka) wpisuje się w system marketingowy, działa na nasze emocje:)! Jest dobrze opowiedziany, zabawny, zarobił już duże pieniądze, udowodnił więc, że najważniejsze są emocje. A tak uosobione i ucharakteryzowane bardzo się podobają i naprawdę pomagają w rozumieniu siebie. Ich kolory nie są oczywiście przypadkowe. Wszystko jest doskonale przemyślane, by w nas zadziałać.
Ilustracje Disneya jak zwykle trafiają do obecnego pokolenia. A fabuła 

W głowie się nie mieści. Przewodnik 
Steve Bynghall
ilustracje: Disney, Pixar
wydawnictwo Egmont, Warszawa 2015
liczba stron:  64