Czy umiesz gwizdać, Joanno?

Bertil chce mieć dziadka, tak jak jego kolega Ulf. Jego marzenie się spełnia, dom starców jest przecież blisko, a tam nie brakuje samotnych. "To niesłychane. Siedzę tu sobie taki samotny, a ty nagle się pojawiasz... To bardzo miło, kiedy ktoś przychodzi w odwiedziny".

Bertil stawia sprawę odwiedzin jasno, za wizytę należy się od dziadka "trochę pieniążków". Dziadek Nils zauroczony sytuacją nie ma oczywiście nic naprzeciw. Przed nimi wspólne spędzanie czasu, robienie latawca, spacer do parku, poznawanie siebie, golenie, wspomnienia, obchodzenie urodzin. A kiedy są urodziny, to trzeba ładnie wyglądać, obdarować się prezentami, pojeść czereśnie na drzewie, zapalić cygaro...

"Że też trafił mi się taki wnuczek jak ty. - A mnie dziadek". Ta książka nie jest o gwizdaniu (choć Bertil nauczy się tej trudnej sztuki od dziadka), ona jest o bezpretensjonalnej relacji chłopca ze starcem, o tym,  jak miło jest otworzyć się na drugiego człowieka, pokazać mu swój świat i uczyć się tej drugiej osoby, dawać jej swój czas, sprawiać by samotność nie zdominowała czyjegoś życia, by starsi umierali z poczuciem miłości, zadowolenia w oczach.

To także książka o spełnianiu marzeń, skromnych szaleństwach, które umilają codzienność. "W każdym razie fajnie nam było razem"- powiedział Bertil. Z humorem i świeżością autor opisał trudny i ważny temat. Polecam!

Czy umiesz gwizdać, Joanno?
tytuł szwedzkiego oryginału: Kan du vissla Johanna
Ulf Stark
ilustracje: Anna Höglund
Zakamarki, Poznań 2008
liczba stron: 48