Tak doskonałej lektury nie spodziewałam się, połknęłam ją zachłannie, z nieskrywanym uśmiechem i lekkim bólem, w zależności od tego, co się dzieje z bohaterem i jego współlokatorami.
Główny bohater - 22 letni Barnabe Maluri, ksywa Bystrzak, to postać nietuzinkowa, niepełnosprawna intelektualnie, o emocjach, słownictwie i IQ trzyletniego dziecka. W codzienności, zabawach, zdarzeniach, rozmowach towarzyszy mu niezwykły pluszowy pan Kickicek. A opiekę sprawuje 17-letni Kleber, który nie chce by jego brat wiódł smutny los wychowanka domu opieki w Malicroix. "Odpowiadam za niego, sam chciałem". Chce on skończyć ostatnią klasę w prestiżowym liceum Henryka IV i dostać się na studia. Nie mogą mieszkać u cioci i nie jest łatwo im znaleźć stancję w Paryżu. A jednak dzielenie mieszkania ze studentami okazuje się strzałem w dziesiątkę. Bo choć początkowo, są obiektem uwag i komentarzy, z czasem stają się wspaniałą bandą zatroskanych o siebie osób. Studenci, jak wiadomo wiodą ciekawy tryb życia.
Bystrzak ma słabość do "dzidzików" ukrytych w telefonie, "playmobilów". Potrafi napędzić innym stracha swoim "lewolwerem". Bez ogródek komentuje wygląd cioci "jest brzydka, śmierdzi" i innych osób. Świetnie liczy "cztery, szczęść, be, dwanaście, tysiąc, sto". A jego świat zostaje wzbogacony o nowe doświadczenia życia studenckiego. Bystrzak poznaje, że dziewczyny nie mają "pimpusia", że fajnie jest się całować czy tulić, a alkohol powoduje helikopter w głowie.
Nowi współlokatorzy piękna Aria, Emmanuel, Corentin i Enzo mają swoje życie, obowiązki. Miło jest ich poznawać kiedy autorka kreśli ich osobowości, stawia w różnorodnych sytuacjach, pozwala poznać w relacji z Bystrzakiem. Chętnie przypatrują się Barnabe, uczą nowych zachowań, ostrożności (dawno zapomnieli, że nie można zostawiać otwartych drzwi w łazience, alkoholu po imprezie czy ognia w kuchni). Z czasem śmiech, dystans zastępują troską o niego, zrozumieniem, dzielą opieką i odpowiedzialnością, a kiedy znów trafia do ośrodka chcą go odzyskać, bo pusto i smutno się robi w mieszkaniu. A krąg osób do dzielenia opieki jest coraz większy "Wiesz, w domu zawsze ktoś jest"- mówi Zahra, której rodzina uwielbia Bystrzaka.
Powieść jest napisana mistrzowsko. Z dystansem i humorem, a jednak dotyka serca, wzbudza podziw wobec postawy Klebera, sprawia, że Bystrzak staje się bohaterem, którego chce się znać, do którego mieszkania można wejść i obserwować losy jego i pozostałych bohaterów. Jeść z nimi "brokiny" i "kasujasy", "gadać od rzeczy" z Mutchbinguenem, unikać pani Zopiequi i kibicować Kleberowi we wchodzeniu w dorosłość i "korzystaniu z uroków życia".
Autorka Marie-Aude Murail została laureatką nagrody H. Ch. Andersena 2022, a książka została dwukrotnie zekranizowana i wielokrotnie nagradzana (np. prestiżową Deutscher Jugendliteraturpreis przyznaną przez jury młodzieżowe).
Marie-Aude Murail, tł. Bożena Sęk
wydawnictwo Dwie Siostry, Warszawa 2022
liczba stron: 224
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz