Po śmierci taty nad Sixtine czuwają duchy piraci. Dziewczynka poszukuje własnej tożsamości, chce wiedzieć dlaczego jest taka jak jest, kim był jej tata, jaka jest jej rola w rodzinie. Ze smutkiem żegna jednego z opiekuńczych duchów - Igora, dziedzicząc po nim szablę. Ukrywa przed mamą fakt chowania ducha z przyjaciółmi i wesołego picia rumu przez piratów na cmentarzu. Jest świadkiem walki ucieleśnionych duchów ze zmaterializowaną armią żołnierzy.
Kiedy dostaje zaproszenie do wzięcia udziału w spotkaniu Wielkich Rodów, mama wyraża zdecydowany sprzeciw. Jednak nie pozostaje jej nic innego jak zgodzić się na to. Sixtine wchodzi na przyjęcie jako młoda piękna dama. Niedługo trwa zabawa, bo przyjęcie szybko staje się miejscem utarczek słownych i walk. A dziewczynka bierze czynny udział w walce Wielkich Rodów. Używa niezawodnej broni, szabli, krzyku, sprytu, relikwii zmarłego ojca, i działa razem z nim, ratując jego mamę, a swoją babcię. "Zuch dziewczyna ta nasza Sixtine".
Piratka Sixtine po raz kolejny udowadnia swoją odwagę, ducha walki, chęć odnajdowania swoich korzeni, spotkania się ze swoim tatą, pomimo smutnej przeszłości i niezgody mamy na to, jak została potraktowana przez Wielki Ród. Dziewczynką po stracie ojca opiekuje się nie tylko mama, ale i dobry duch taty, który daje jej siłę i niespotykaną waleczność.
Sixtine. Wielkie rody, tom 4 (fr. Sixtine 4. Les Grandes Fmilles)
scen. Frederic Maupome, il. Aude Soleilhac, tł. Marek Puszczewicz
wydawnictwo Egmont, Warszawa 2023
liczba stron: 80
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz