Intrygujące przygody ciekawej świata niewidomej dziewczynki ujęte w kilka wybranych z życia dni.
Konstancja nie widzi, ale potrafi świetnie słuchać, ma szeroki zasób słów, uwielbia wyławiać nowe słowa, tworzyć je, opisywać świat tak, jakim go odczuwa. Jest odważną i ciekawą dziewczynką, mocno ukochaną i zaopiekowaną przez najbliższą rodzinę. Nie czuje się inna ani obca, bo "ma nieczynne oczy". Bo bliscy dużo tłumaczą i objaśniają jej działanie świata, traktują ją na równi ze sobą, nawet o kolorach potrafi rozmawiać (wbrew utartemu powiedzeniu), choć ich nie widzi. Dzięki temu Konstancja nie boi się wychodzić na ulicę (ba z wujkiem to nawet uwielbia, bo świetnie się bawią w opisywanie ludzi, a to kto mógłby kupić lody i mi już chodzi po głowie:), marzy o byciu polaną z okazji Lanego Poniedziałku, i dzięki wujkowi to się spełnia). Dobrze odgaduje się z mamą, tatą (do którego czasem jeździ nad morze, rozumie, że dorośli czasem tak mają, że "źle im się mieszka razem"), wujkiem Ryśkiem, ciocią Zosią babcią Florą czy rówieśnikami. Ma wrażliwe serce (pomaga w opiece nad zwierzakiem kolegi). Dni tygodnia rozpoznaje po zapachach. Doskonale puentuje różne zachowania ("babcia Flora jest porządną kobietą, bo zawsze daje mi cukierki", a mamie parę groszy na kino), wchodzi w rozmowy z nieznajomymi (pani w pociągu). Marzy jej się jazda rowerem, żeby czuć wiatr we włosach. Uczy się od mamy "brać te kawałki, które można mieć".
Książka została zainspirowana obserwacją w pociągu pewnej niedowidzącej dziewczynki.
Olga Masiuk, il. Ewa Stiasny
wydawnictwo Dwie Siostry, Warszawa 2008
liczba stron: 132
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz