To opowiadania o samotności i próbach przyjaźni, pokonywaniu strachu i nieśmiałości, wyganianiu niepewności wynikającej z braku pewności siebie, przełamywaniu barier, strachu przed odrzuceniem, dziecięcym zamiłowaniu do przyrody, wakacyjnym czasie, nauce pływania, chodzeniu boso po trawie, bliskiej relacji z dziadkami.
Selma jest spokojną dziewczynką. Sznurówka, którą poznaje podczas pobytu na wyspie u dziadków, imponuje jej pewnością siebie, pomysłami, wysoko podniesioną głową. Selmie bardzo zależy na przyjaźni z nią. Ale jest pełna obaw, czy to, co powie/zrobi, spodoba się Sznurówce. Zawsze, kiedy jest jej źle, smutno, odzywa się w niej ptak, z którym rozmawia, który mówi jej, że jest słaba, to czy tamto na pewno się jej nie uda. Selma jest rozsądna i uważna. A czas spędzany z pogodną babcią (która uwielbia opowiadać wnuczce na dobranoc same straszne historie) i mądrym dziadkiem, sprawia, że to, co było straszne, da się oswoić, przełamać. I tak wewnętrzny ptak z czasem zostaje wyparty. A ona poczuje jednocześnie złość i siłę i radość. Selma odważy się wypowiedzieć dowcip o mrówkach faraonkach, napisze trudne słowo: "regulamin" dla nowo utworzonego Domu Klubowicza Klubu Przyrodniczego, nauczy się rzeczy niemożliwej, a bardzo ważnej dla jej babci- pływania (metodą "ugnij nogi i kop"), odważnie zawalczy o porządek i segregację śmieci.
I będą to "cudowne, najbardziej wakacyjne wakacje z najbardziej bułeczkowymi bułeczkami" dla Selmy i dla Sznurówki. Z przyrodą, ciepłym deszczem, łapaniem traszki do słoika, wspinaniem się po drzewie, smutkiem po stracie Sturciapurcia. Na wyspie, na której ludzie wiodą "spokojne życie i dbają o siebie wzajemnie", i zdarza się, że mają też dobry "tajming". A każdy dzień, który mija, jest wykreślany z kalendarza, i nigdy nie powróci...
Ilustracje Evy Lindstrom są minimalistyczne, kreślone nieporadnie, jak ręka dziecka, sympatycznie oddają emocje i stany ducha bohaterów. To pierwsza z trzech planowanych części. Będę czekać na kolejne.
tytuł szwedzkiego oryginału: Snöret, fågeln och jag
Ellen Karlsson
ilustracje: Eva Lindström
wydawnictwo Zakamarki, Poznań 2018
liczba stron: 120
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz