W wiosce Smerfów zaognia się awantura. Konflikt między północną a południową krainą przybiera na sile. Okazuje się, że nazywanie przedmiotów znacznie się różni, i nikt nie zamierza zrezygnować z własnego nazewnictwa, żeby dojść do porozumienia.
Spokojne, ugodowe jak dotąd "moje małe Smerfy" tym razem zasmucają Papę Smerfa, nawet ten dobry mędrzec nie znajduje na nich sposobu. Pokojowe rozegranie piłki nie wychodzi, bo też można ją nazwać po swojemu i grać rękami albo nogami. Która nazwa jest lepsza, dlaczego Smerfy tak kochają składać słowa, dlaczego bronią tam mocno swojego zdania i co rusz urządzają bójki, dlaczego dzielą swoją małą wioskę na pół i wyznaczają granicę? Która nazwa brzmi lepiej: korkosmerf czy smerfociąg, gdzie Smerfy zimują a "gdzie zimy smerfują", smerfostół czy stołosmerf, precz z północą czy z południem, a może "precz z preczem"? Konflikty mają to do siebie, że w chwili całkowitego i bezmyślnego zacietrzewienia stają się absurdalne. Smerf żyjący w swoim domku na granicy obu krain, kiedy przyrządza jajko staje się Smerfem z Południa, kiedy myje ręce staje się Smerfem z Północy, nawet kiedy przekłada się z boku na bok, przekracza niesmerfną granicę. Tu nie pomoże nawet wizyta Gargamela. A może Papa Smerf znajdzie skuteczne rozwiązanie, by pogodzić swoje ukochane Smerfy?
W drugiej części tego tomu poznajemy Gry smerfolimpijskie. Zmagania z łukiem, dźwiganiem ciężarków Osiłka, korridą Śpiocha, balansowaniem na "linie", grą na instrumentach. Czy Smerfy są dobre w sporcie i muzyce? Na pewno wytrwale i pomysłowo próbują, i dzięki temu jest wesoło i zabawnie, a niebieskim bohaterom nie brak zapału i pomysłów na zabawy.
Smerfy wymyślił
belgijski scenarzysta i grafik Pierre Culliford (1928–1992) używający
pseudonimu Peyo. Obecnie autorami serii są następcy Peyo, w tym jego syn
Thierry. Kolejne odcinki przygód są sympatyczne, zabawne i dobrze zilustrowane, a młody czytelnik bawi się przy nich z uśmiechem na twarzy.
tytuł oryginału: Schtroumpf vert et vert Schtroumpf
scenariusz: Peyo, Yvan Delporte
ilustracje: Peyo
tłumaczenie: Maria Mosiewicz
wydawnictwo HarperCollins Polska/Egmont, Warszawa 2020
liczba stron: 48
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz