Winnica

Kto by pomyślał, żeby podczas grania uczyć się robić wino:) Co prawda z opisu wnioskowałam, że bardziej można zgłębić tajniki tej sztuki, w praktyce okazało się, że sztuką jest prowadzenie ścieżek, łączenie farm i zamków. I po tym można poznać, czy wyjdzie dobre wino, czy ocet.

Zabawa polega na losowaniu kolejnych kart i planowaniu, w którym miejscu rysować ścieżkę. Jak połączyć winogrona z farmami i zamkami. Każdą rundę rozpoczyna i wyznacza wylosowana karta farmy (od A do F), a koniec rundy wylosowana czwarta żółta karta.

Ścieżkę rysujemy w sposób, jaki jest na wylosowanej karcie. Można narysować ślepą ścieżkę i ścieżkę połączoną z krawędziami wyznaczającymi granice winnicy. Nowe ścieżki nie muszą być kontynuacją istniejących ścieżek.

Raz na rundę zamiast rysować ścieżkę, można podejrzeć, jaka jest wierzchnia kart na stosie Talli Farm.

Od sztuki rozplanowania, podjęcia słusznej decyzji, a troszeczkę i od szczęścia zależy, ile punktów zdobędziemy i tym samym, na jakie wino przełożą się nasze punkty.
Podczas każdej kolejnej rundzie dobrze jest zdobywać coraz większą liczbę punktów.

Klimat gry, wędrówki po winnicy fajnie wyczuwalny, czas winobrania też (kiedyś czynnie brałam udział w takim, i niezwykle miło go wspominam), umiejętność pracy w winnicy niestety trudna, a poruszanie się między winogronami i zamkami, by osiągnąć wynik wina regionalnego czy z certyfikatem jeszcze trudniejsze. Polecam tym, którzy lubią piąć się do przodu i szukać sposobów na ulepszenie swojej gry, bo tu zdecydowanie trzeba sporo razy przegrać, żeby godnie zmierzyć się z konkurencją.

Winnica
Eilif Svensson, Kristian Amundsen Ostby 
ilustracje: Gjermund Bohne
wydawca: Granna, Warszawa 2017, seria GraMY
wiek 10+, liczba graczy 1-12, czas 15 minut
zawartość opakowania: notes i 150 arkuszy z planem winnicy, 6 kart z farmami, 42 karty ścieżek (w tym 22 żółte, które wyznaczają koniec rundy i punktację), karta do gry jednoosobowej, instrukcja 

A co u innych w grupie?